Cercis Murat Konağı

Mad_Who7

5.0

Mardin, bu efsunlü şehir beni ilk kez 13 sene önce tutsak aldı ve nihayetinde bunca yıldan sonrasında yeniden Mardin'e yeniden gelebildim. Bu şehir her açıdan inanılmaz... Mardin değişiklık demek, kültür demek, inanç demek, dinlerin kardeşliği demek, tarih demek, vakitın durduğu yer demek, lezzet demek, farklı kültürlerin beşiği demek... Bu farklı kültürlerin izi şehrin dokusuna, kokusuna, ruhuna sinmiş diyebiliriz. tüm bunlara sevgili Ebru Baykara Demir'in katkısı çok fakat çok efsunk. Onun Mardin yiyeceklerini turistlere tanıtma amacı ile 1880'li yıllardan kalma bir Süryani konağı olan Cercis Murat Konağı'nı restore ettirip 2001 senesinde burayı şölen sofrası haline dönüştürmesiyle serüveni başlamış. Mezopotamya ovasına nazır bir restoran Cercis Murat Konağı ve isminı 31 sene burada yaşayan Cercis (George) Murat ailesinden alıyormuş. İlk gece rezervasyonumuz olduğu biçimde çok kalabalık bir öbek olması sebebiyle Ebru kadın "ne olur uçurumın gelin sizinle ilgilenemeyeceğim" söylediği için ertesi gün gittik ve müthiş bir lezzet şöleni, bir macera yaşismik. aslına bakarsak burası için yazacak söylenecek tek şey var o da Cercis Murat Konağı anlatılmaz yaşanır. Masamız terasta yukardan Mezopotamya ovasına bakıyor, uzaktan Suriye'nin ışıkları gaslıküyor ve uzakta görünen ışıklar ovayı adeta bir deniz manzarasına çeviriyordu. O  kadar çok şey yedik ki, yiyecekleri bir bir anlatamayacağım fakat en başta gelen bakır tepsideki kaşıkların arasında yer edinen 12 çeşit mezenin hepsinin lezzeti şahaneydi. Ara sıcak olarak yediğimiz patlıcan dolması, içli köfteler tam olarak yeme de yanında yat keyfindaydı. Sonraki kuzu etinden yapılmış geleneksel Mardin yemeği Dobo şimdiye kadar yediğim en leziz kuzu etiydi sanırım. ayrıca şarap servisinin geleneksel bakır kaselerde yapıldığını söylemeden geçemeyeceğim. Her bir yudumda mübarek kaseden şarap içiyor daha sonra dondurmalı irmik helvası, meyve, kahve ve şerbetlerle yiyecek resitali son buldu fakat konaktaki şölen son bulmadı. ayrıca unutmadan söyleyeyim, kahveler de kadife yastıkların üzerine konmuş, pırıl pırıl kapaklı bakır sahanların arasında geldi. Kahvenin adı minimum imajsü kadar çarpıcı; "yaşamımın baharı" . Konaktaki şölen bizlere servis icra eden son aşama sevimli, işini çok sevilmiş olduğu belli olan garson ile halay çekmemizle devam etti. ayrıca mekanda  bölgesel müzik icra eden ekibin son aşama başarılı, ortamın mistik havasıyla son aşama ahenkli bulunduğunu söylemeden geçemeyeceğim. yiyecek bizim muzip garsonumuzun bakır bir güğüm ve leğen ile gelip ellerimizi yıkamasıyla son buldu. Sonuç olarak herşeyiyle gerek lezzet, gerek eski kültürlerin devamı, gerek ortam, ambiyans, servis, güleryüz, nitelik ile yaşamımın sonuna kadar unutamayacağım şahane bir gece yaşismik. Bence burası 5 yıldızdan çok daha fazlasını hakediyor. Bunu bizlere yaşatan işine aşık ve hakkıyla icra eden sevgili Ebru Baykara Demir'e çok çok teşekkür ediyorum. ümit ederim yakında Mardin'e tekrar yolum düşer ve bu görkemli konağa tekrar gidebilirim.